پیرم زمین گیرم کی ایام همسایت ایبوم کی د ایمیرم

درده که زت دیرم بو بقران بعد تو از جونمم سیرم

یارم کسو کارم بو سر از سنگ مزار تو نیوردارم

رهدی عزادارم حالا مو موندم و دلتنگیمو شو تارم

کی سی تیام حرس نم نم نوشته

کی سرنوشت مونه وا غم نوشته

نوشته سیم درده کوتاهی نکرده

اما خوشیمه ایقد کم نوشته

روهمسته کوهی که بی پشتم عزیزم

مردم بدون دیریت کشتم عزیزم

ایسوهدی از دل تیات بارونی ایبی

تا خاری ایره به انگشتم عزیزم

ستین حونم افتاده دلم دنیای درده

نگردم زنده وقتی زندگیم زر خاک سرده

نپرس از زندگی بعد تو زندونه ای بو

فقط بو مرده ی که دردمه ایدونه ای بو