چِشاتو ببند و گذر کن ازم

که پروازِ تو آرزوی منه

به آتیش نکش قلب و احساستو

یه برزخ فقط روبه روی منه

تو آهنگی از عشق و دلدادگی

من اما یه قصه پر از غربتم

مثِ یک مسافر که راهی شده

پر از انتظارو پر از وحشتم

یه مشت خاطره کوله بار منه

یه مشت حرف ناگفته و بی صدا

هزار ساله که شهر ما پُر شده

از عشقایی که موندن از هم جدا

تو تصویر یک عشق پاکی هنوز

برای منی که دلم خون شده

عجیبه ولی قصه ی عشقِ ما

مثِ لیلی و مثِ مجنون شده

دارم خاطراتو ورق میزنم

حالا جسم من اینجا زندونیه

ولی روح خستم توو آغوشته

توی هرشب و توی هر ثانیه

چرا سرنوشت با من و تو بده

که ما باید از عشقِ هم بگذریم

ولی من هنوزم به این دلخوشم

که ما توی هر عکس کنارِ همیم