من بارانم که به عشق یه شاخه گل میبارم

مرنجانم که گذشتم برای تو از جانم

هی دوری و من دلتنگتر از هرچه دیوانه شدم

من عاشقی کردم بجای توام

میان یه دشت گل مات توام

ای عشق بی مرام همه داروندارمو دادم که باشی برام

چه کنم که از شانس بدم تویی ماه تمام

رگ خوابم زیر دست تویه بکن یه کاری برام

نماند برای من چاره ای چه شاعرانه دل داده ای نگو دوباره خوابم

تو عاشق همین خانه ای که کنج

این دلم ساخته ای بمان عزیز جانم

ای عشق بی مرام…