سخته برگشتن به خونه کسی منتظر نباشه

این نمِ بارون و دوریت قلبمو کردن نشونه

با در و دیوار خونه دیگه حرفی هم نمونده

اون چراغ تو اتاق هم سختشه روشن بمونه

آخه من یه شب دو شب نیست که بیدارم

آخرین بار خندمو به یاد ندارم

آخه من یه شب دو شب نیست که می میرم

هر شب از دوری تو آتیش می گیرم

انگاری صد سالِ نوری از من و این خونه دوری

جوری فاصله گرفتی حتی یاد من نیفتی

مثل این که شده بمب بارون دلمو این خونه ی ویرون

تو بی رحم تر از هر جنگی آره زیادی دل سنگی

آخه من یه شب دو شب نیست که بیدارم

آخرین بار خندمو به یاد ندارم

آخه من یه شب دو شب نیست که می میرم

هر شب از دوری تو آتیش می گیرم