به دستایی که مهربونه سلام

به قلبی که از آسمونه سلام

به لبخند فرزند این آب و خاک

که فردای ایرانمونه سلام

با هر خشتی که روی خشت میزنی

داری رو دلم مُهر عشق میزنی

تو هر روز به نام خدا رو زمین

یه باغ جدید توو بهشت میزنی

به مِهری که توو قلبته حاضرم

باهات تا ته این مسیرو برم

تویی بانیِ مدرسه های نو

نمیره وجود تو از خاطرم

میان غنچه های گل تازه که

بسازی براشون کلاسی ز عشق

بنازم به قلب تو ای نازنین

که هرگز نداری هراسی ز عشق

بنازم به این راه و آیین تو

که تا آخرش عمق دلسوزیه

منو با خودت همسفر کن ببر

که این بهترین دانش آموزیه