به هر اندازه ای دستاتو وا کن

جهانم قد یه آغوش میشه

نیازی به شب یلدا نداره

چراغی که خودش خاموش میشه

زمین تاریکه و ترسی ندارم

میون آسمون ماهم تو هستی

تو این ویرونه های بی سرانجام

چراغ روشن راهم تو هستی

به هر اندازه ای با من یکی باش

همین امشب که فردا دیر میشه

بزار دنیا ببینه خنده ای رو که تو آئینه ها تکثیر میشه

بزار من سایه ای باشم که میخواد

کنارت باشه و با تو بمیره

چنان نزدیک باشم که شب و روز

تنم عطر نفسهاتو بگیره

تو روزی میرسی و با نگاهت

غبار شیشه هامون پاک میشه

مثه هر روز بارونی دل من

پر از بوی غریب خاک میشه

به هر اندازه ای با من یکی باش

همین امشب که فردا دیر میشه

بزار دنیا ببینه خنده ای رو

که تو آیینه ها تکثیر میشه