زخم خوردم از هر کس به جور

نمیگرفتش خندم به زور

هر شب سینمو بستم به دود

کی افسردگی رو تو قلبم نشوند

گم شدم لای خطای شعرام

کف اتاق میشد تر پای چشام

زندگیم شبیه متنای درام

از گود موندم ببین چند ساله کنار

رشد کرد توی من یه دیوونه

که از عاشقی هیچی نمیدونه

آخر نفهمید که چی خوبه

ته دره از آرزوهاش خیلی دوره

یادمه روزای قدیم خونه از هم پاچیده بود

دوزای عجیب خشاب قرصای رو میز

دوزای جدید منو خلوت شبونه و اوسای کریم

بس بود واسم عقب نشینی

برنده باشی تو قفس بمیری

میگذره میاد یه شب سفیدی

بدو خوب بشم باید سنگر بگیری

برگشتم مرد تر از قبل

انگار این جنون مست ترم کرد

حس انتقامم مست تر از قبل

ایندفعه اومدم برنگردم

زندگی کفمه

چون خدا بالا سرمه

این آدما که سهله

کل دنیام اگه بیان وایسن جلوم

بازم من تو رو میخوام

دست نوشته شده مرحم برام

نوشتم با قلبم برات

من دنبال برد تو لحظم الان

آلفای کلم از جمعم سوا

پشتم گرمه به خودم

میکشم هر چی منفیه دورم

یه روز میاد نقش اصلیه شدم و

تو رینگ وایسادم از انگیزه پرم

یادم نمیره نوشتم تا وقتی خوابم بگیره

نذاشتم حس غم واسم بمیره

فهمیدم اونی که ضعیفه

بازنده میره

یه جا کندم از همه

دیگه بسمه سردرد

الان معدن حرفم

الگوی هموناییم که مسخرم کردن

واسه خودمم عجیبه هنوز سر پام

بعد عشق تو چیجوری سر پام

یکه و تاریک میون اتاق تاریک

ولی بد جوری تنهام